c

                             آدمهای ساده را دوست دارم. همانهایی که بدی هیچکس را باور ندارند.

                     همانهایی که برای همه کس لبخندی دارند. همانهایی که بوی ناب >آدم < میدهند.

                                     دکتر شریعتی#

 می خواهم دنیا را بدهم برایم تنگ کنند

به اندازه " آغوش " تو

تا وقتی به آغوشت می رسم

بدانم همه دنیا از آن من است

میترسم روزی به نام تمدن به گردن بعضی ها زنگوله بیندازند!

دوستت دارم پدر

روزی  رسد غمی به اندازه کوه/        روزی رسد شادی به اندازه دشت/

افسانه زندگی چنین است عزیز/      در سایه کوه باید از دشت گذشت/

طبیعت زیبا و شگفت انگیز (عکس)

 

 

 

ای که از عشق علی دم میزنی/ بر یتیمان علی سر میزنی/

 یادمان باشد هر پس مانده ای  که به روی زمین انداخته میشود

قامت یک عزیزی را خم میکند؟

خدایا شکرت که این همه عشق را از بدو تولد در نهاد ادمی نهادی/سپاس

شعر طنز B]حق تقدم[/B]

اگـــه یـه روز رفتی یه جــــای دنیــــــا واسه خودت ماشین خریدی اونجــــــا

یه چی بخر شبیه پیکـــــان بـــــــاشه صندلیاش مدل جـــــوانـــــان بـــــاشه

وقتی کـــه پشت فـرمونش نشستی خواستی بفهمن کـه کجایی هستی

اوّل کـــــــــار واســـــــــه جلو پنجـره یـــــه نعل اسب عــالی یـــــادت نـره

یـــه وخ خیـــال نکن حــاجیت جواده انور 

 تسبیحتم   بـــپـیـــچ  دور شصـتـت  مبا یلتم  در  آر  بگیر  تو  دستت

رعـــــــــــــــایت حــق تقــــدم بـــده گــــــــازو بگیر به هچکی ام را نـــده

بـا هر کی خواس جلـو بیفته لـج کن برو جلوش فرمــونـــو فوری کــج کـن

یـه دفـه مثــل اسب  وحشی  رم  کن روی تـمـــوم آدمــــــا رو کــــم کـــن

همیشه دوبلـه واستـا راهو سـد کن افسر اگــــــه نبــود چراغــــو رد کـن

سبقتو هر جور کــه دلت خواس بگیر از چپ اگـــه مشکـله از راس بگـیــر

تــــا می بیـنی را نمیرن جمـــــاعت لایی بکش بــــــروبه بــا ند ســــرعت  

نذار کسی تـــــــورو معـــطـل کنــــه هیچ کی نباید بـــا تــو کـل کــل  کنه

پشت چـراغ اگه جلوت واســــتـادن چراغ که سبز شد

یــهو بــــوق بـزن تمـــوم آدمــــا بــــه جـــز تــــو خُـلن

نمیـــدونن چـــــــراغ چـــــیه مُنگُـلن همه به جز تو دست و پــــا چُلُـفتن

بـــــوق نـــزنی مـمـکـــنه را نیــفتن راستی کــمر بنـدتو هــیچوخ نبـند

محل نده بـــه این چیــزای چـــــرنـد هر کی کمر بندشو بسته هــو کـن

خودت  فقـــط  روی  شکـم  ولــــو کـن

همینجوری که پشت رل نشـستی بذار هـمه خیــال کنن کــــه بستی

گشنه شدی یه موقه پشت فرمون یــه چی بذار تــــو دهنت بلمبــــون

دستــتو بیـــرون ببــــــر از پنجـــــره هر چقد آشغال داری شوت کن بره

تخـمه اگـــه خوردی لُپاتـــــو پُف کن پوستشو تـا هر جا که میره تُف کن

شاعر:خلیل جوادی/

                                                                      روزی رسد غمی به اندازه کوه /روزی رسد شادی به اندازه دشت/

افسانه زندگی چنین است عزیز /در سایه کوه باید از دشت گذشت

عظمت